στιγμιοτυπο

πριν μερικές ημέρες βρηκα ένα ρολόι που φορούσα παλιά σε ένα συρτάρι μου. Δε μπορούσα να θυμηθώ γιατί αντικαταστάθηκε. του άλλαξα μπαταρία, του καθάρισα το λουράκι και άρχισα να το φοράω ξανά, χαρούμενη για την ανακάλυψή μου.

το σάββατο που πέρασε, γύρισα σπίτι και το ρολόι μου έδειχνε 20 λεπτά πίσω από την ώρα που έδειχναν το ρολόι της κουζίνας και κινητό μου. Μμμ.. σταμάτησα να φοράω αυτό το ρολόι με το διάφανο ρουλάκι επειδή έχανε χρόνο, θυμήθηκα. Ενώ περνούσε μία ώρα για τον υπόλοιπο κόσμο, για το ρολόι μου είχαν περάσει 45 λεπτά, η κάθε ώρα κρατούσε λίγο πιο πολύ, ο χρόνος για το ρολόι μου είχε διάσταση διαφορετική από την αντικειμενική.

Θυμήθηκα να βάζω εκνευρισμένη το ρολόι μου στο συρτάρι, αποφασισμένη ότι με την πρώτη ευκαιρία θα το πάω να μου το φτιάξουν. Σήμερα όμως, δε με ενοχλεί τόσο. Ίσα-ίσα. Ίσως είναι καλύτερα να μπορώ να περάσω περισσότερο χρόνο από τους γύρω μου σε κάθε στιγμιότυπο.