Ξύπνησα νωρίς. Τις τελευταίες μέρες δεν κοιμάμαι καθόλου καλά. Με παίρνει ο ύπνος στον καναπέ, ξυπνάω ξαφνικά, κάποια απροσδιόριστη χρονικά στιγμή και πηγαίνω μέχρι το κρεβάτι για να κοιμηθώ μία ή δύο ακόμη ώρες. Σηκώθηκα αμέσως, μάλλον νευρική και πάτησα το κουμπί που ανοίγει τον υπολογιστή μου. Κάποια στιγμή είχα διαβάσει ότι η ακτινοβολία της οθόνης προκαλεί νευρικότητα. Μπορεί αυτό να φταίει. Κάθομαι μπροστά στην οθόνη, προσπαθώ λίγο να συγκεντρωθώ για να δω από πού θα ξεκινήσω όσα έχω να κάνω σήμερα. Να φτιάξω καφέ; Έχω αρχίσει να πίνω και φραπέ τελευταία. Μασουλάω τα κεράσια που έμειναν στο μπωλ από χθες το απόγευμα. Είναι ζεστά και λίγο σκληρά. Δεν το ευχαριστιέμαι ιδιαίτερα αλλά εξακολουθώ να μασουλάω. Δε μπορεί, θα τελειώσουν.
Ψάχνω να βρω ένα μυθιστόρημα για να ξεκινήσω να διαβάζω. Ίσως ξεκινήσω αυτό που μου άφησε η Ιωάννα, λέει της άρεσε πολύ. Το παίρνω στα χέρια μου και το ξεφυλλίζω. Όταν μου δανείζει κάποιος ένα βιβλίο, ασυναίσθητα νομίζω, διατρέχω τις σελίδες του για να βρω σημάδια, ένα ξεχασμένο σελιδοδείκτη, οτιδήποτε. Εγώ πάντα αφήνω σημάδια στα βιβλία μου. Καμιά φορά μάλιστα, πριν τα δανείσω, τα ξεφυλλίζω για να δω μηπως το έχω παρακάνει και το βιβλίο είναι σαν ημερολόγιο.
Σκέφτομαι συνέχεια το καλοκαίρι. Σκέφτομαι διακοπές, νησιά, ταξίδια με καράβι. Είναι το αγαπημένο μου τα ταξίδια με το καράβι. Θα πάρω τη Δανάη και θα πάμε στις κυκλάδες φέτος, μιλήσαμε προχθές και ενθουσιάστηκε με την ιδέα.
Τελείωσαν τα κεράσια. Επιτέλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου