hüzün

από τότε που ήμουν μικρή και πήγαινα σχολείο, θυμάμαι δασκάλους να μου λένε ότι τα ελληνικά είναι από τις πιο πλούσιες γλώσσες στον κόσμο, όλες οι υπόλοιπες έχουν δανειστεί λέξεις και ρίζες για να σχηματιστούν.

για πρώτη φορά, ανακάλυψα μία ξένη λέξη χωρίς ελληνική μετάφραση στη γαλλία, πριν περίπου ένα εξάμηνο. Charette: έχει τη ρίζα της στον μεσαίωνα και περιγράφει την εντατική εργασία των καλλιτεχνών, λίγο πριν την παράδοση του έργου τους, μέσα στο κάρο που τους οδηγούσε στην κατοικία του ευγενή χρηματοδότη τους. Ενδιαφέρουσα λέξη, ενδιαφέρουσα και η απουσία οποιουδήποτε παρόμοιου ελληνικού όρου αλλά ως εκεί.

Η ανατροπή της κοσμοαντίληψής μου συνεχίστηκε όμως, δεν έμεινε στη charette. διαβάζοντας τις τελευταίες συνεντεύξεις του αγαπημένου μου συγγραφέα ανακάλυψα μία ακόμη λέξη που δεν δύναμαι να μεταφράσω στα ελληνικά.

hüzün

αναζητώντας ορισμούς αυτής της λέξης, που σύμφωνα με τον ορχάν παμούκ είναι ακριβώς η λέξη που περιγράφει την ατμόσφαιρα της Ιστανμπούλ, κατέληξα στο ότι πρόκειται για ένα αίσθημα μελαγχολίας που προκύπτει από την απώλεια καταλήγει όμως σε μία αισιόδοξη θεώρηση των πραγμάτων. Επίσης, διάβασα κάπου ότι hüzün δεν είναι ένα συναίσθημα ατομικό αλλά συλλογικό, γεμίζει δρόμους. Προσπαθώ να σκεφτώ λέξεις ελληνικές που να αποδίδουν αυτό το νόημα, μετά προσπαθώ να σκεφτώ ελληνικές πόλεις που να μπορεί να έχουν αυτό το στοιχείο στην ατμόσφαιρά τους.

επόμενη στάση, κωνσταντινούπολη